przebierać kogoś za

См. также в других словарях:

• przebierać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przebieraćam, przebieraća, przebieraćają, przebieraćany {{/stl 8}}– przebrać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIb, przebieraćbiorę, przebieraćbierze, przebieraćbierz, przebieraćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przebierać się – przebrać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zmienić swoje ubranie, swój strój na inny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przebierz się, bo jesteś cały mokry. Przebierać się w strój wieczorowy, w mundur galowy. Przebrać się do wyjścia.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie przebierać w środkach — {{/stl 13}}{{stl 7}} dążąc do osiągnięcia czegoś, bez skrupułów wykorzystywać wszystkie dostępne możliwości, nie liczyć się z nikim, z niczym, być brutalnym, bezwzględnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie przebierać w środkach na drodze do władzy,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• ulęgałka — Przebierać w czymś, w kimś jak w ulęgałkach «mając wielki wybór, wybrzydzać, grymasić, nie móc się na coś, na kogoś zdecydować»: (...) nasza Mila jak malowanie – babcia mówiła prawie szeptem, zresztą myślała, że śpię, a ja słyszałam każde słowo.… …   Słownik frazeologiczny

• przebrać — dk IX, przebraćbiorę, przebraćbierzesz, przebraćbierz, przebraćbrał, przebraćbrany przebierać ndk I, przebraćam, przebraćasz, przebraćają, przebraćaj, przebraćał, przebraćany 1. «zmienić komuś ubranie, ubrać kogoś w coś innego» Przebrać dziecko.… …   Słownik języka polskiego

• noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… …   Słownik języka polskiego

• słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… …   Słownik frazeologiczny

• słowo — n III, Ms. słowowie; lm D. słów, N. słowowami (podn. słowowy) 1. «znak językowy nazywający jednostkowy przedmiot materialny lub klasę jednorodnych przedmiotów materialnych, treści psychiczne, czynności, stany, cechy, wyrażający relacje między… …   Słownik języka polskiego

• gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …   Słownik języka polskiego

• środek — m III, D. środekdka, N. środekdkiem; lm M. środekdki 1. «miejsce mniej więcej jednakowo oddalone od końców przedmiotu, od krawędzi określonej powierzchni; część środkowa przedmiotu, powierzchni, punkt centralny, centrum; część środkowa odcinka… …   Słownik języka polskiego

• miara — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ia, CMc. mierze {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wielkość uznawana za jednostkę porównawczą przy mierzeniu jednorodnych wielkości fizycznych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miara długości,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień